Aynalardan ve kendi görüşlerinden nefret etme eğiliminde olan insanlar maalesef öyle bir noktaya geliyorlar ki aynadaki yansımalarıbir canavara benziyorlar.
İlk olarak beden dismorfik bozukluğunu daha detaylı öğrendikten sonra bahisle ilgili araştırmadaki deneklerin ayna görüntüleri ile ve kendileri hakkında ne diyorlarGelelim şaşırtan sözlere.
Beden dismorfik bozukluğu olan kişiler, kendilerinin hoş olmadıklarına inanırlar ve görünüşlerine takıntılı hale gelirler.
Beden dismorfik bozukluğu, bireyin kendi görünümünde “kusur” olarak gördüğü noktalara takıntılı hale gelmesidir. Bu bozukluğa sahip bireyler şekilsiz veya berbat olduklarınıinanırlar.
Hal böyle olunca da dış görünüşlerinde algıladıkları ya da hayal ettikleri kusurları saplantı haline getirirler. Bu saplantı “düzensizlik” düzeyine ulaşana kadar yoğun. Bazen aynanın karşısında kendilerine bakarak saatler geçirebilirler.
Aynalardan nefret etmelerine rağmen onlardan uzak duramazlardı.
Vücut dismorfik bozukluğu olan hastalarla yapılan görüşmelerden, özellikle İngiltere Şehir Üniversitesi’nden araştırmacılar, aynalara karşı hissettiklerimodüller paylaşıldı.
Hepsi aynalardan nefret ederdi. bazıları çeşitli küfürlerle anlatırkenbazı “Artık her yerde olmalarına dayanamıyorum.”diyordu ama aynaya bakmaktan kendilerini alamadılar.
Beden dismorfik bozukluğu olan 10 kişi ile görüşme yapılmıştır.
Beden dismorfik bozukluğu olan 10 kişilik bir grupla yapılan görüşmede farklı sonuçlar ortaya çıktı. Tabii 10 kişi çok az bir rakam. Yani bozukluk hakkında genelleme yapmakkaçınılmalıdır.
Hala konuyla ilgili çok daha fazla araştırmaBuna ihtiyaç var ama bu röportajdaki bazı katılımcıların anlattıkları gerçekten şaşırtıcı olduğu kadar yürek burkan.
Katılımcı 1:
Canavar gibi görünüyorum. Kendimi insan hissetmiyorum. Bazen gerçekten böyle hissediyorum. hasta görünüyorum Tıpkı, insanların uydurduğu filmlerdeki gibi . Hastalıktan inlemem gerektiğini hissediyorum.
Katılımcı 2:
aynada bir kez 11 saat kendime baktım Aynaya baktığımda orada gördüğüm görüntüyle barışana kadar bakmaya devam ediyorum. Bazen bu, herkesin yapacağı gibi birkaç dakika sürebilir. Dışarı çıkıp birinin beni görmesine izin verecek kadar iyi hissettiğim bir noktaya gelmeye çalışıyorum.
Ancak o aynanın karşısında ne kadar uzun kalırsam her şey o kadar kötü oluyor. Ve bu süre zarfında, sıkışıp kaldığımda hiçbir şey yapamam, seçim yapamam. Biri gelip bana yardım etmeye çalışırsa kapıyı açmak için yürüyemiyorum Yemek yiyemiyorum, içemiyorum, tuvalete gidemiyorum. Orada tamamen sıkışıp kaldım.
Katılımcı 3:
Herkes, herkes güzel. Kendimi çirkin gibi hissediyorum. “Ağaç adam” veya “fil adam” ile bire bir dersteymişim gibi hissediyorum. Ben herkesten daha aşağıdayım. Ucube gösterilerindeİçeride olmalıyım. Sinema salonlarındaki iri ve şişman kişi ben olmalıyım.
Katılımcı 4:
Sana Neden bu kadar sık aynaya bakmam gerekiyor? Gerçekten açıklayamam. Bir gün aynaya kaç kez baktığımı saymaya çalıştım ve hatırlayabildiğim son sayı 68’di. Böyle zamanlarda evden çıkmayı bile düşünmüyorum.
Katılımcı 5:
Aynalar yoksa kendimi biraz eksik hissediyorum. Aslında kendimi seks bağımlısı gibi hissediyorum. Tıpkı sabah ilk iş gibi; aynaya bakmalıyım Hissediyorum. Biriyle konuşmak aklıma bile gelmiyordu. Bu yüzden insanlarla iç içe olma fikriyle uğraşıyorum.
Toplumun bize dayattığı “gerçekçi olmayan standart güzellik algısı” ve farkında olmadan bu çarkın bir parçası olmamızın önemli etkileri var.
Yukarıdaki örneklerde de görebileceğiniz gibi beden dismorfik bozukluğu olan bireyler günlerini acı ve çaba içinde geçirirler. Onları bu duruma neyin ittiği bilinmez ama insanlar görünüşe ilişkinİyi niyetle de olsa yorum yapmaktan kaçınmalıyız.
Kendi yarattığımız standart hoşluk algımız ne yazık ki çoğumuz için. bizi tatsız hissettirmek için ve buna bağlı olarak da psikolojimizin etkilenmesine neden olur. Aslında, her insanın benzersiz ve benzersiz bir çekiciliği vardır. Gerçekçi olmayan hoşluk standartlarına bağlı kalmayı bıraktığımızda kendimizi çok daha iyi hissedeceğimiz açık.
